De art textiles van Marian Clayden

Marian Clayden was een Britse textielkunstenares die met met haar psychedelische, met afdektechniek geverfde stoffen een zeer succesvol modebedrijf in de Verenigde Staten opbouwde. Daarnaast maakte zij ook veel andere textielkunstwerken van zijde, velours, katoen en gevilt wol. Zij brak door met de decors en kostuums die zij voor de musical ‘Hair’ maakte. Door haar ontwerpen kreeg Shibori wereldwijd bekendheid. Zij gebruikte deze techniek voor de vernieuwende ontwerpen, die zo karakteristiek zijn voor de jaren ’60.

Jonge jaren

Marian Clayden werd in 1937 in Presten, een belangrijke textielstad in het noorden van Engeland, geboren. Zij volgde haar opleiding op de Nottingham School of Art. Van beroep werd zij onderwijzeres. Zij emigreerde in 1962 naar Australië.

Toen zij een gezin stichtte en niet meer werkte herinnerde ze zich een cursus op school waarbij stoffen werden geverfd. Ze ging dat thuis ook eens proberen. Ze had binnen een jaar succes met een tentoonstelling in Sydney. Alhoewel de techniek die ze gebruikte om textiel te verven in veel culturen voorkomt, gebruikte ze zelf een naam uit Zuidoost-Azië: plangi. Deze techniek is bij ons bekender onder zijn Japanse naam: Shibori.

Hippie-stijl

In 1967 verhuisde Marian Clayden naar Californië. Haar werk viel daar al snel in de smaak bij de toen opkomende hippie-gemeenschap. De definitieve doorbraak kwam toen Nancy Potts, de decorontwerpster van de rockmusical ‘Hair’, haar werk ontdekte. Clayden kreeg de opdracht om voor zowel het decor als de kleding stoffen te leveren.

Gedurende de jaren zeventig bleef ze geverfde stoffen verkopen. Zij ontving een beurs van de National Endowment of the Arts in 1971. Dat stelde haar in staat meer activiteiten te ontplooien. Zij produceerde toen grote wanddecoraties van zijde, gekleurd met complexe Shibori-technieken.

In 1975 verbleef ze een jaar in Iran. Dit beïnvloedde haar stijl wezenlijk. Teruggekomen in de Verenigde Staten verkocht ze steeds meer textiel aan mode-ontwerpers. Eind jaren zeventig nam ze de beslissing om zelf kleding te gaan maken van haar bijzondere stoffen. Volledig autodidact huurde zij een aantal thuiswerksters in om kleding te maken volgens eenvoudige ontwerpen, die door de handgeverfde stoffen toch bijzonder waren.

Een veelheid aan technieken

Marian Clayden experimenteerde veel met allerlei technieken om stoffen te verven. Zo ontstond het ‘toast maker design’. Zij kleurde hiervoor stof door een tosti-ijzer met textielverf in te smeren en de stof hiertussen te verhitten!

In 1992 werd ze door Aid to Artisans gevraagd om een tijd met Hongaarse viltmakers samen te werken. Uit die tijd stamt een serie ontwerpen van hoeden en vesten, gemaakt van uitgeknipte, geverfde en geappliceerde stukken wolvilt.

Art to wear

Om meer van het modevak te weten te komen werd ze lid van de ontwerpersgroep Fashion Network in San Francisco. Met die kennis en de steun van een investeerder groeide haar onderneming snel. Handgeverfde stoffen waren altijd haar handelsmerk geweest, maar nu kregen haar stoffen een sensationelere uitstraling, waardoor haar kleding werd aangeduid als ‘art to wear’. Langzamerhand ontwikkelde ze zich meer tot een haute couture ontwerpster en sinds 1995 verkocht ze, behalve in alle betere zaken in de VS, ook kleding naar Groot-Brittannië en Japan. Daarnaast namen ook musea haar ontwerpen op in hun collectie.

Haar bedrijf ontwikkelde zich voorspoedig tot de crisis die werd veroorzaakt door de gebeurtenissen van 9/11. Toen zij in 2005 ernstig ziek werd, bleek het niet mogelijk om het bedrijf voort te zetten. Marian Clayden overleed uiteindelijk in september 2015. We kunnen zondermeer stellen dat zij verantwoordelijk is voor de wedergeboorte van Shibori, maar dan in hippie-stijl. Haar stijl is veel geïmiteerd. Hierdoor herkennen we vaak haar ontwerpen, zonder te weten welke naam hierachter schuil gaat.

Meer van haar werk ziet u op de aan Marian Clayden gewijde website.

De meeste foto’s in dit artikel zijn van een aan Clayden gewijde overzichtstentoonstelling in 2016 in het Fashion and Textile Museum in Londen.

 

Aantal keren gelezen: 2081.

Deel dit artikel
by